Zakres rozpiętości prefabrykowanych sprężonych dźwigarów betonowych zwiększa się dzięki postępowi technologicznemu i innowacjom w dziedzinie betonu oraz możliwości transportowania, również pionowego tych elementów konstrukcyjnych. Wydłużenie prefabrykowanego sprężonego dźwigara betonowego przy zachowaniu tej samej geometrii przekroju poprzecznego lub maksymalizacji siły sprężającej wiąże się między innymi z większym ryzykiem zniszczenia elementu konstrukcyjnego na skutek niewystarczającej stabilności bocznej przy obciążeniach tymczasowych występujących podczas transportu, podnoszenia oraz w warunkach tymczasowego podparcia. Chociaż większość dźwigarów jest projektowana zgodnie z przepisami zawartymi w obowiązujących normach, fakt występowania uszkodzeń lub nawet zniszczenia tego typu wskazuje na potrzebę rozszerzenia metod projektowania. W obliczu tego wyzwania, w ramach przedstawionych badań zaproponowano nowy wzór obliczeń oparty na fizycznym modelu, umożliwiający zbadanie ryzyka zarysowania prefabrykowanego sprężonego dźwigara betonowego zawieszonego na linach stalowych. Równanie pozwala oszacować współczynnik bezpieczeństwa dla zarysowania z uwzględnieniem najistotniejszych zmiennych geometrycznych i mechanicznych opisujących ten problem. Część najważniejszych zmiennych takich jak ugięcie, wygięcie boczne i wytrzymałość betonu na ściskanie, można zmierzyć przed podniesieniem elementu konstrukcyjnego, tym samym maksymalizując wiarygodność szacunku. W artykule podano przykład zastosowania wzoru dla rzeczywistego przypadku a także wyciągnięto wnioski w oparciu o analizę metodą Monte Carlo.
Subscribe to magazine