Na całym świecie prezentowane są innowacyjne projekty i badania naukowe przedstawiające możliwości cyfrowej produkcji betonu. Metodą prób i błędów szybko badane są granice tej innowacyjnej technologii, jaką jest druk 3D betonu. Udało się opracować wielkowymiarową drukarkę 3D do betonu, a sam proces drukowania betonu stał się w miarę upływu czasu coraz bardziej kontrolowany, nawet w obliczu zmiennych warunków otoczenia. Powyższy rozwój zachęca do rozszerzenia badań o zastosowania konstrukcyjne, w których konieczne jest zbrojenie i sprężanie elementów drukowanych z betonu. W warunkach laboratoryjnych jak i rzeczywistych zrealizowano już zarówno konstrukcje budynków mieszkalnych jak i mostów w tej technologii, korzystając z oferowanej przez nią swobody architektonicznej, a także coraz większej wydajności produkcji i bardziej zrównoważonych projektów. Aktualne doświadczenie wskazuje na to, że pierwszymi użytkownikami tej nowej technologii staną się producenci prefabrykatów betonowych. Niemniej jednak w perspektywie długoterminowej może nawet dojść do rewolucji w branży i zatarcia różnicy między technologią monolityczną a technologią prefabrykacji poprzez przeniesienie tej drugiej, bardziej zaawansowanej, na teren placu budowy.
Subscribe to magazine