Czasopisma fachowe przemysłu betonowego

Najważniejszym wymaganiem dotyczącym betonu do produkcji prefabrykatów jest szybki przyrost wczesnej wytrzymałości przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej urabialności świeżej mieszanki. W celu zapewnienia wystarczającego przyrostu wczesnej wytrzymałości projektuje się odpowiednie mieszanki, np. z niskim współczynnikiem wodno-cementowym, dużą zawartością cementu, oraz stosuje określone procedury, np. obróbkę termiczną prefabrykatów. W niektórych przypadkach do mieszanki betonowej dodaje się superplastyfikator, który zapewnia jej dobrą urabialność. Wadą wysoce wydajnych superplastyfikatorów jest opóźnienie procesu hydratacji i przyrostu wczesnej wytrzymałości. Wymagany przyrost wczesnej wytrzymałości uzyskuje się poprzez dodanie domieszek skracających czas wiązania i/lub obróbkę termiczną. Niestety obie wymienione metody, o ile nie są prawidłowo stosowane, wiążą się z ryzykiem pogorszenia trwałości prefabrykatów (korozja, opóźnione formowanie się etryngitu). Ponadto ogrzewane szalunki nie spełniają obecnych wymagań dotyczących ekonomicznej i ekologicznej produkcji. W niniejszym artykule omówiono możliwości zastosowania ultradźwięków o dużej mocy w produkcji betonu i związane z tym wyzwania. Głównym celem jest przyspieszenie przyrostu wczesnej wytrzymałości materiałów na spoiwach cementowych poprzez zastosowanie ultradźwięków o dużej mocy i częstotliwości 20 kHz.