W sektorze infrastruktury, a w szczególności w budownictwie tunelowym, ze względu na złożone oddziaływania między gruntem a konstrukcją oraz wysokie wymagania dotyczące trwałości obiektów, zużywa się ogromne ilości materiałów, których produkcja wiąże się m.in. ze znaczną emisją CO2 i wysokim zużyciem zasobów. Standardowe systemy nośne tuneli składają się zazwyczaj z segmentów betonowych – tzw. tubingów – które ułożone w pierścienie tworzą obudowę tunelu. Obecnie w budownictwie tunelowym standardowo stosuje się tubingi na bazie cementu portlandzkiego, których produkcja wiąże się z bardzo wysoką emisją CO2 – na poziomie około 700 – 1 000 kg CO2/m3. Wynika to m. in. z wysokich wymagań dotyczących przyrostu wytrzymałości wczesnej tych elementów wykonywanych w technologii prefabrykacji. Standardowym wymogiem przy produkcji tubingów jest osiągnięcie wytrzymałości na ściskanie na poziomie 15 MPa po 8 godzinach.