Aby w przyszłości projektować betony zoptymalizowane pod względem emisji CO2 i efektywnego wykorzystania zasobów, konieczne jest zapewnienie możliwie największej redukcji zawartości klinkieru przy możliwie niskim współczynniku wodno-cementowym, przy jednoczesnym zachowaniu dobrych właściwości reologicznych mieszanki betonowej. Podczas projektowania tak wysoko zoptymalizowanych betonów kluczowe znaczenie ma uwzględnienie jakości poszczególnych składników wyjściowych (np. cementu i kruszywa) oraz ich zapotrzebowania na wodę i domieszki upłynniające. W niniejszym artykule, na podstawie badań systemowych nad urabialnością, określono wpływ różnych właściwości granulometrycznych kruszywa drobnoziarnistego na urabialność mieszanki betonowej oraz jej zapotrzebowanie na wodę. Na tej podstawie opracowano koncepcję szacowania minimalnej możliwej zawartości wody w konkretnej recepturze betonu, z uwzględnieniem właściwości zastosowanych składników wyjściowych oraz domieszek upłynniających.