Obróbka betonu jest niezwykle ważnym zagadnieniem, które w obszerny i zrozumiały sposób zostało opisane we właściwych normach dotyczących betonu, na przykład w normach NZS3101 oraz NZS3109:1997. Niemniej jednak wciąż otwarte pozostają niektóre kwestie, zwłaszcza w zakresie alternatywnych metod obróbki, a także przyspieszonego dojrzewania betonu. Obróbka termiczna betonu poprawia wczesną wytrzymałość betonu, ale jednocześnie negatywnie wpływa na jego końcową wytrzymałość i trwałość. Całkowity efekt obróbki jest złożony, gdyż producenci prefabrykatów betonowych często stosują beton o wyższej niż podana w specyfikacji klasie jakości, by w krótkim czasie osiągnąć wysoką wytrzymałość. Dlatego też należy ocenić czy beton pod wpływem przyspieszonego procesu wiązania wykazuje potencjał trwałości, który odpowiada przynajmniej spodziewanej trwałości zgodnej ze specyfikacją betonu poddanego tradycyjnej obróbce. W ramach niniejszego badania przeanalizowano pielęgnację betonu zgodnie z normami NZS3101:2006 oraz NZS3109:1997. Przedstawiono różne metody pielęgnacji i podjęto próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie, dlaczego w procesie obróbki należy uwzględniać nie tylko wytrzymałość, ale także trwałość betonu. Następnie omówiono i opatrzono komentarzem poszczególne metody pielęgnacji oraz związane z nimi możliwe ograniczenia oraz przeanalizowano proces przyspieszonej pielęgnacji. Wyniki przeprowadzonego badania wykazują, że zarówno wytrzymałość jak i przepuszczalność próbek poddanych obróbce termicznej można utrzymać na poziomie odpowiadającym standardowemu procesowi wiązania betonu w wilgotnym środowisku, o ile po przyspieszonym procesie wiązania zastosuje się dalszą obróbkę.
Subscribe to magazine